Çok Beklenen Türkçe Mevlid Tamamı Hakkında Detaylar

Mevlid Kandili bu hafta Cuma günü idrak edilecek. Rebiülevvel ayının 12. gecesine denk gelen kandil, Hz. Muhammed in s.a.v doğumu üzerine kutlanmaktadır. 7 Ekim Cuma gününe denk gelmektedir. Çok Beklenen Türkçe Mevlid Tamamı sözleriyle birlikte..

 

Çok Beklenen Türkçe Mevlid Tamamı

Dinle miracını o ÅŸahın ayan,   -Âşıksan aÅŸk ateÅŸine durma yan!   -Pazartesi gecesi gerçek haber,
Leyle-i kadirdi o gece meÄŸer.  -O mübarek bahtı, o kadri yüce, -Ümmühanin evine vardı gece.

Orda iken nagehan o yüzü ak, -Cebrail Cennete git dedi Hak. -Bir sırmalı taç ve bir hulle kemer,
Hem dahi al bir burak-ı muteber. -Habibime ilet de, ona binsin! -Arşımı seyreylesin, beni görsün!

Cebrail cennete olunca revan, -Gördü ki, kırk Burak otluyor o an. -Ä°çlerinden bir Burak aÄŸlar katı,
Yiyip, içmez, kalmamış hiç takati. -Gözlerinden yaÅŸlar eylemiÅŸ revan, -CiÄŸerini dertle etmiÅŸ periÅŸan.

Dedi Cebrail, niçin aÄŸlıyorsun? -Hüzünle ciÄŸerini daÄŸlıyorsun? -ArkadaÅŸların yiyip içip gezer,
Sen inliyorsun, canını ne üzer? -Dedi, kırk bin yıl vardır ki ya emin, -AÅŸktır bana yemek ve içmek hemin,

Nagehan bir ses iÅŸitti kulağım, -O zamandan bilemem sağı solum. -Nedense yüksek sesle bağırdılar,
Ya Muhammed diyerek çağırdılar. -O andan beri bilemem, n’olmuÅŸam, -O adın ismine âşık olmuÅŸam.

YüreÄŸim içinde eridi yağım, -Âşık oldu görmeden bu kulağım. -Cenneti başıma bu aÅŸk, dar eder,
Gece gündüz iÅŸlerimi zâr eder. -Gerçi cennet içinde duruyorum. -Hep cehennem azabı görüyorum.

Hazret-i Cebrail der ki, ey Burak, -Ağlama hep, verdi muradını Hak. -Bir kimsede, aşkın nişanı olur,
Akıbet maÅŸuk, er geç onu görür. -Gel beri maÅŸukuna götüreyim, -Yarana merhem vurup bitireyim.

Aldı Cebrail Burak’ı o zaman, -Resulullaha ulaÅŸtırdı o an. -Hak selam etti sana ey Mustafa,
Ki mübarek hatırın bulsun safa. -Buyurdu gelsin misafirim olsun, -Arşımı seyreylesin, beni görsün!

Bu gece zahir olur esrar-ı Hak, -Gösterecektir sana didar-ı Hak. -Zemzemle doldu bütün âlem o an,
ArÅŸa varır dediler Fahr-i Cihan. -Hem sekiz cennet kapısı açtılar, -Âlemin üstüne rahmet saçtılar.

Gel gidelim Hazrete, ya Mustafa! -Şu anda bekliyor eshab-ı safa! -Sana cennetten getirdim bir Burak,
Davet-i Rahmandır edesin idrak. -Çekti o anda Burak’ı Cebrail, -Önüne düÅŸtü ona oldu delil.

Göz açıp kapamadan Kudüs’e vardı, -Etrafını bütün nebiler sardı. -Enbiya ervahı karşı geldiler,
Mustafa’ya izzet ikram kıldılar. -Geçerek mihraba O hayr-ül-enam, -Enbiya ervahına oldu imam.

Gece durmadı yola oldu revan,
Bütün göklerden geçip etti seyran.
Her birinde türlü hikmetler gördü,
Cebrail’le varıp Sidre’ye erdi.

Cebrail’in durağıdır o makam,
Yerle gök ta ki tutalıdan nizam.
Gelip Cebrail makamında durdu
Rahmeten lil-âlemin ona sordu:

Bilemem, bu yolları ben nideyim,
Burada garibim, nere gideyim?
Cebrail dedi, sen ki Habibsin,
Sanma bu yerlerde öyle garipsin,

Burada bitti benim seyrangâhım,
Ä°lerisinden dahi yok âgâhım.
EÄŸer geçsem zerre kadar ileri,
Yanarım hemen ey Hakkın serveri.

Dedi Cebrail’e o ÅŸah-ı cihan:
O halde sen yerinde kal bir zaman.
SöyleÅŸirken Cebrail ile kelam,
Geldi Refref önüne, verdi selam.

Aldı o şah-ı cihanı o zaman,
Sidre’ye giderek getirdi heman.
Gördü gök ehli ibadette hepsi,
Her biri bir türlü taatte hepsi.

Hep gök ehli cümle karşı geldiler,
Mustafa’ya izzet ikram kıldılar.
Merhaba ya Muhammed dediler,
Ey ÅŸefaat kân-ı Ahmed dediler.

Her biri kutladı miracını,
Dediler giydin saadet tacını.
Yürü artık meydan senin bu gece,
Sultan ile sohbet senin bu gece.

Hepsi ile görüÅŸüp geçti öte,
Varıp erişti O ulu hazrete.
Rabbimiz harfsiz, kelimesiz ve sessiz
KonuÅŸtu Mustafa ile ÅŸüphesiz.

Dedi ki mahbub-u matlubun benim,
SevdiÄŸin can ile mabudun benim.
Gece gündüz durmayıp istiyordun,
Bir kez görsem cemalini diyordun.

Gel Habibim sana âşık oldum ben,
Cümle halkı sana köle kıldım ben.
Ne muradın var ise kılam reva,
Eyleyem bir derde bin türlü deva.

Mustafa dedi ya Rabbel-âlemin.
Ey affı ve hediyesi çok kerim,
O zayıf ümmetimin hali ne ola,
Hazretine nice onlar yol bula?

Ya Ä°lahi hazretinden hacetim,
Åžu dur ki, ola en makbul ümmetim.
Hak tealadan duyuldu bir nida,
Ya Habibim ben sana kıldım atâ.

Ümmetini sana verdim ey Habib,
Cennetimi onlara kıldım nasib.
Ey Habibim nedir, o ki diledin,
Bir avuç topraÄŸa minnet eyledin.

Zatıma ayna edindim zatını,
Beraber yazdım adımla adını.
Ya Habibim anlıyorum ben seni,
GörmeÄŸe hiç doyamazsın sen beni.

Tez varıp davet et kullarımı,
Ta gelip de göreler didarımı.
Göz açıp kapamadan Fahri cihan,
Ümmühanın evine geldi heman.

Her ne gelmiÅŸse Mirac’da başına,
Cümlesin haber verdi eshabına.
Dediler ey kıble-i İslam-ı din,
Kutlu olsun sana Mirac-ı güzin.

Hepimiz kullarız, sen ise şahsın,
Gönlümüzde daim parlayan mahsın.
Bize, ümmet olmak devleti yeter,
Müslüman olmanın izzeti yeter.

Allah adın zikredelim evvela,
Vacib oldu cümle iÅŸte her kula.
Kim ki, Allah adını önce ana,
Her iÅŸi kolay eder Allah ona.

Allah adı olsa her iÅŸin önü,
Asla ebter olmaz o iÅŸin sonu.
Bir kez Allah dese aşkla lisanın,
Kalmayıp dökülür bütün günahın.

Zikri tekrar eyle mütemadiyen!
Her murada eriÅŸir Allah diyen.
Haramı bırakıp, helal yemeli,
Åžükredip her zaman Allah demeli.

Kerimdir, rahimdir, O ilâhımız,
Bize rahmet kıla yüce ÅŸahımız!
Varlığına, birliğine şek yoktur,
Ne yazık, üç tanrı diyen pek çoktur.

Varlığına edilse de çok hayret,
Cümle âlem yokken O vardı elbet.
O varken yok idi, insan, cin, melek,
ArÅŸ, dünya, güneÅŸ, gezegen ve felek.

Bunların hepsini, O var eyledi,
BirliÄŸine hepsi ikrar eyledi.
Kudretini göstererek O Celil,
Birliğine kıldı bunları delil.

Ol dedi bir kere var oldu cihan,
Olma derse, mahvolur hemen o an.
Resulullah’tır bu varlığa sebep,
Onun rızasını, aşkla et talep!

Âmine hatundur onun annesi,
O sedeften doÄŸdu O dürdanesi.
Rebiulevvel ayının nicesi,
On ikinci pazartesi gecesi.

O gece ki doÄŸdu, O hayr-ul beÅŸer,
Annesi onda neler gördü neler.
Dedi gördüm, O Habib’in annesi,
Bir acep nur ki, güneÅŸ pervanesi.

Fırlayıp evimden çıktı nagehan,
Göklere dek nur ile doldu cihan.
Gökler açıldı, yok oldu karanlık,
Üç melek gördüm, elinde üç ışık.

Biri doğu biri batıda onun,
Biri damında, dikildi Kâbe’nin.
Ä°ndiler göklerden melekler saf saf,
Kâbe gibi kılındı evim tavaf.

Yarılıp çıktı duvardan nagehan,
Geldi üç huri bana oldu ayan.
Bu hususta derler o üç dilberin,
Asiye’ydi biri o mehpeykerin.

Biri Meryem hatun idi aÅŸikâr,
Birisi hem hurilerden bir nigâr.
Çevre yanıma gelip oturdular,
Mustafa’yı birbirine muÅŸtular.

Dediler oÄŸlun gibi hiçbir oÄŸul,
Yaratılalı cihan, gelmiş değil.
Bu senin oÄŸlun gibi kadri cemil,
Bir anaya vermemiÅŸtir O Celil.

Ulu devlet buldun, ey Âmine sen,
Doğacaktır senden O hulk-i hasen
Bu gelen ilm-i ledün sultanıdır,
Bu gelen tevhid-i irfan kânıdır.

Bir adı Mahmud, bir adı Ahmed’dir,
Varlığı cümle âleme rahmettir.
Âmine eder vakit oldu tamam,
Ki vücuda gele O hayr-ül enam.

Susadım gayet hararetten katı,
Sundular bir cam dolusu ÅŸerbeti.
Şerbeti karşımda tuttu huriler,
Bunu Rabbimiz gönderdi dediler.

Kardan ak idi ve hem soÄŸuk idi,
Lezzeti dahi ÅŸekerde yok idi.
Ä°çtim onu oldu, cismim nura gark,
Edemedim kendimi ben nurdan fark.

Geldi bir ak kuş kanadıyla revan,
Arkamı sıvadı kuvvetle heman.
Doğdu o saatte O sultan-ı din,
Nura gark oldu, semavat ü zemin.

Kim olmak isterse ateÅŸten necat,
AÅŸk ile, ÅŸevk ile etsin salevat!
Essalatü vesselamü aleyke ya Resulallah!
Essalatü vesselamü aleyke ya Habiballah!
Essalatü vesselamü aleyke ya Seyyidel-evveline vel-âhirin.

Mahlûkatın hepsi sevindi o an,
Dirilip âlem yeniden buldu can.
Kâinattaki her ÅŸey edip seda,
ÇaÄŸrışarak dediler ki, merhaba!

Merhaba, ey âl-i sultan merhaba!
Merhaba, ey kân-i irfan merhaba!
Merhaba, ey sırr-ı furkan merhaba!
Merhaba, ey derde derman merhaba!

Merhaba, ey rahmeten lil-âlemin!
Merhaba, sensin ÅŸefial müznibin!
Bütün dertlilerin dermanı sensin,
Cümle âlemlerin sultanı sensin.

Çünkü nurun ruÅŸen etti âlemi,
Gül cemalin gülÅŸen etti âlemi.
Âmine hatun artmış idi hayreti,
Bir zaman aklı gidip geldi geri.

Gördü gitmiÅŸ huriler hiç kimse yok,
Görmedi oÄŸlunu yalvarırdı çok.
Bir an ÅŸöyle düÅŸünceye dalmıştı,
Huriler onu götürdü sanmıştı.

Dört tarafa bakıp edince nazar,
Gördü ki bir köÅŸede hayrül-beÅŸer.
O ulu, Kâbe’ye karşı duruyor,
Yüzün yere koymuÅŸ secde ediyor.

Secdede diliyle tahmid ediyor,
Kaldırmış parmağın tevhid ediyor.
Dudaklar kıpırdardı, söylerdi kelâm
Anlayamazdım, ne derdi o hümam

Kulağım ağzına verdim, dinledim,
SöylediÄŸi sözü o an anladım.
Derdi ki, ya Rab yüzüm tuttum sana,
Ya Ä°lahi ümmetimi ver bana!

Ümmetim dedi sana, O Mustafa,
Ver salevat sen de ona, bul safa.
Essalatü vesselamü aleyke ya Resulallah!
Essalatü vesselamü aleyke ya Habiballah!
Essalatü vesselamü aleyke ya Seyyidel-evveline vel-âhirin.